Να συνειδητοποιήσουν τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει ο χωρισμός στην ψυχική υγεία του παιδιού και έτσι να αντιμετωπιστεί όχι επιπόλαια αλλά ως κάτι σοβαρό που χρειάζεται ιδιαίτερη διαχείριση.

Να διαχειριστούν το διαζύγιο με το παιδί τους έτσι ώστε να μη δημιουργηθούν περισσότερα ενοχοποιημένα συναισθήματα.

Να αναδείξει τη σημαντικότητα του ρόλου τους κατά τη διάρκεια του διαζυγίου και μετά και να τους δείξει πως θα εστιάσουν ουσιαστικά στο  παιδί και όχι στις μεταξύ τους συγκρούσεις.

Να αποκτήσουν κοινή γραμμή και να ξέρουν τι ακριβώς να πουν στο παιδί τους για τον χωρισμό.

Να τους καθοδηγήσει πως να προστατεύσουν το παιδί από μελλοντικές δικαστικές διαμάχες.

Να εξομαλύνουν τυχόν διαφωνίες που προκύπτουν ως προς τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού.

Να τους εκπαιδεύσει να βοηθήσουν το παιδί να εξωτερικεύσει βαθύτερα τραυματικά συναισθήματα.

Να βρουν τον κατάλληλο τρόπο για να αποχωρήσει ο γονέας από το σπίτι.

Να τους βοηθήσει να διατηρήσουν παρόμοιες ρουτίνες και κανόνες στα δύο διαφορετικά σπίτια.

Να μάθουν να αναγνωρίζουν την παρουσία και τις ανάγκες του παιδιού ως αυτό που είναι, δηλαδή το παιδί του ζευγαριού και όχι ένας εκπρόσωπος του άλλου “στρατοπέδου” ή ενδιάμεσος μέσω του οποίου οι πρώην σύζυγοι επικοινωνούν ή εκδικούνται τον άλλο.

Να τους κινητοποιήσει να προσφέρουν ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη στο παιδί. Το να το αφήσουν να μετατραπεί σε πρόσωπο υποστήριξης για τον “αδικημένο” γονιό ή σε “ψυχολόγο” του, μπορεί να είναι διπλά επιβαρυντικό.

Να τους κατευθύνει να αποδεχτούν τη σχέση των παιδιών με τον/την πρώην σύζυγο.

Να καταλάβουν ότι ακόμη και αν σήμερα η σχέση με το παιδί είναι δύσκολη, μια θετική στάση απέναντί του, με συνέπεια μέσα στο χρόνο, μπορεί να τους φέρει πιο κοντά αργότερα.

Να αναγνωρίσουν πως ένας χωρισμός είναι επώδυνος για όλη την οικογένεια. Ο ψυχολόγος είναι εκεί για να τους δείξει τον δρόμο για να ξεκινήσουν μια πορεία όχι πια ως ζευγάρι αλλά ως γονείς, χτίζοντας αυτή τη νέα σχέση.